Çocukların doğduğu gün hayatımızda yeni dönemlerin başlangıcıdır aslında.İki kişilik hayatımız büyümeye başlamış ve artık çocuklu aile dönemine girilmiştir.Çocuklar büyüdükçe arkadaş çevremiz gelişir ve onun annesi,onun babası dönemine girmişizdir farkında olmadan.Sonra okul dönemi başlar ki bu uzun soluklu bir dönemdir ve hiç bitmicek sanılır.Benim için de hiç bitmicek dediğim okul dönemi tam 13 yıl önce başladı.Sayısız okul günlerimiz oldu kah güldük ,kah ağladık.Veli toplantıları hep bir merak ve heyecan içinde geçti.Pazar akşamları ayrı bir telaş yaşandı bizim evde,banyolar yapıldı,üniformalar ütülendi.Sabahları'' yaaa anne beş dakka daha '' nidaları yükseldi evde.Servise geç kalma korkusu yaşandı hep.Karne günleri önemli günler fihristimizde yer aldı uzun süre, karneyle beraber takdir ya da teşekkür belgelerinin yolu gözlendi.
Ta kiii.....bu güne kadar.Bugün oğlum karne almaya gittiğinde bir hüzün doldu içime.Bu son karne günümüzdü.Artık veli toplantılarına gitmeyeceğim.Pazar akşamları üniforma ütülemek zorunda kalmayacağım.Takdir ve teşekkür gelmeyecek artık eve,sabahları servise yetişme telaşı olmayacak artık.
Ama bunlar hayatın tadı tuzuymuş aslında,Yaşamın gayesiymiş,Monoton gibi görünen hayatımızın gizli aktiviteleriymiş, 13 yıl boyunca monoton dediğim hayatım aslında eğlenceli ve dopdoluymuş.
Her son yeni bir başlangıçtır aslında.Şimdi ne olacak yerini ne dolduracak? Bilmiyorum ama,Pek bi hüzünlüyüm bugün.Son karnemiz ve son takdir belgemiz,inşallah yerini başka mutluluklara ve güzelliklere bırakır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder