Hava kararmıştı.Geç vakitte eve dönüyorlardı.Soğuktu hafifte kar atıştırıyordu.Offf!!! Zehra neden tutturmuştu sanki okul çıkışı arkadaşında kalmak için,daha yarın için yemek yapacaktı,yıkanacak bir yığın çamaşır vardı.Ekstra zaman harcamıştı Zehra’yı almak için.
Zehra annesinin bu düşüncelerinden habersiz aklı arkadaşı Oya’nın evinde gördüğünde kalmıştı.Işıl ışıldı yanar dönerli ışıkla süslenmişti.Değişik değişik süsler takmışlardı üstüne,hele tepesindeki yıldız göz kamaştırıyordu.Zehra’nın hayran hayran bakışını gören Oya “sen hiç çam ağacı görmedin mi”dedi.”Gördüm” dedi Zehra mahçup mahçup “Gördüm de evde ışıklısını görmedim”dedi.
Hele o altında ki hediye kutularına imrenmişti.Hayatında kimse ona böyle süslü paketli hediye almamıştı.Çünkü çok paraları yoktu.Annesi de babası da geç vakite kadar çalışmak zorundaydılar ve kazandıkları ancak evin masraflarına yetiyordu.
“Hadi Zehra hızlı yürü kızım biraz”annesinin bu sözüyle kendine geldi Zehra,bir an kendini Oya’nın yerine koymuştu.Evin kızı sanki Oya değil de kendisiydi.
Sonra kendi evini ve ailesini düşündü ve onları ne çok sevdiğini hatırladı.Varsın evlerinde altında süslü hediye paketleri olan ışıklı çam ağacı olmasındı,annesinden alacağı bir öpücük hepsine bedeldi.
Sevindi Zehra çünkü onu çok seven bir ailesi vardı....İçi huzurla dolu adımlarını hızlandırdı.....
24Aralık 2017
Ümran Gerçeker
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder